Kościół parafialny Świętych Piotra i Pawła, wzmiankowany w 1208 r., w obecnej postaci wzniesiony w latach 1328-1378 r. Budowę jego rozpoczął majster Wiland na mocy umowy, która dotyczyła wystawienia murów i filarów zachodniej części; zakończył budowę (sklepienia) mistrz Klaus Parlirer, czynny w Legnicy w latach 1378-1390. Wzdłuż naw bocznych w ciągu XV w. wzniesiono szereg kaplic. Gruntowna przebudowa, przeprowadzona w latach 1892-1894, zatarła prawie zupełnie (szczególnie od zewnątrz) zabytkowy charakter budowli, częściowo zrekonstruowany w trakcie prac prowadzonych w latach 1981-1962.
Od 1524 do 1947 r. kościół ewangelicki.
Jest to budowla orientowana, murowana z cegły, trzynawowa, pseudobazylikowa, z nieco podwyższoną nawą środkową- Prezbiterium i towarzyszące mu nawy boczne są od wschodu każda z osobna zakończone poligonalnie. Fasadę zachodnią akcentuje tylko jedna wieża, wzniesiona nad nawą północną. Wnętrze nawy głównej i prezbiterium nakrywają sklepienia sieciowe, nawy boczne zaś krzyżowo-żebrowe, wszystkie wsparte na prostokątnych filarach o sfazowanych narożach. Z bogatej niegdyś rzeźby dekoracyjnej zachowały się jedynie dwa kamienne portale. Portal zachodni, dwuprześwitowy, posiada na kolumnie dzielącej - posąg Madonny z Dzieciątkiem, pochodzący z poł. XIV w., oraz portal północny flankowany profilowanymi obramieniami i posągami patronów kościoła. W tympanonie znajduje się płaskorzeźba, przedstawiająca Pokłon Trzech Króli, zwieńczona dekoracyjnym łukiem w ośli grzbiet i baldachimem - dorobionymi w XIX w. Bardzo bogate wyposażenie wnętrza zachowało potężny ołtarz główny z 1769 r., kamienną ambonę z lat 1585-1588 - dzieło Kaspra Bergera. Największą wartość posiada brązowa chrzcielnica, stojąca w prezbiterium, której boki zdobi dwanaście płaskorzeźb ze scenami z życia Chrystusa. Mimo wczesnogotyckiego ornamentu posiada ona jeszcze wiele cech stylu romańskiego. W południowej nawie bocznej zachował się póżnogotycki poliptyk z 1498 r. z malowidłami przedstawiającymi sceny z życia św. Anny Samotrzeciej i św. Elżbiety. W kaplicy nawy południowej widnieje całopostaciowy sarkofag księcia Wacława (zm. 1364) i jego żony Anny Cieszyńskiej (zm. 1367); oprócz niego zwraca uwagę nagrobek proboszcza Zygmunta Acze (zm. 1482), wykonany w płaskim reliefie z postacią zmarłego pod baldachimem, oraz szereg epitafiów z XVI w. W kaplicy południowej zachowało się również pięć kamiennych figur gotyckich, pochodzących z ok. 1400 r. W 1972 znaleziono też dwie kamienne rzeżby śś. Piotra i Pawła, pochodzące z końca XIV w, które po konserwacji w latach 1977-1978 wyeksponowano w kościele (żródło: J. Pilch Leksykon zabytków Architektury Dolnego Śląska).