MENU
Ulica W. Gombrowicza w Legnicy - widok od strony ul. gen. W. Sikorskiego w kierunku wschodnim.

Dodał: Iras (Legzol)° - Data: 2019-10-17 14:32:01 - Odsłon: 1014
06 września 2018

Data: 2018:09:06 16:56:43   ISO: 200   Ogniskowa: 24 mm   Aparat: Canon EOS 1300D   Przysłona: f/16   Ekspozycja: 1/400 s  

Chronologia nazw:
Wandy Wasilewskiej, 15.09.1986 r.
Witolda Gombrowicza, 5.07.1991 r.

Droga gminna (działka nr 1058/4, 1067/26, 1067/24, 1073/8, obręb Piekary Osiedle) biegnąca od ul. gen. W. Sikorskiego w kierunku wschodnim do ul. K. Wierzyńskiego i skręcająca dalej w kierunku północno-wschodnim do ul. K. K. Baczyńskiego. Długość ok. 600 metrów.
Wanda Wasilewska (ur. 21 stycznia 1905 r. w Krakowie, zm. 29 lipca 1964 r. w Kijowie), polska i radziecka działaczka socjalistyczna i komunistyczna, pisarka i polityk. Założycielka i przewodnicząca Związku Patriotów Polskich w Związku Radzieckim. Współzałożycielka Ludowego Wojska Polskiego, które walczyło na froncie wschodnim II wojny światowej. Wiceprzewodnicząca (od lipca 1944) Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Pułkownik Głównego Zarządu Politycznego Armii Czerwonej, członkini prezydium Centralnego Biura Komunistów Polski przy Komitecie Centralnym WKP (b). Przez sześć kadencji deputowana do Rady Najwyższej ZSRR, zastępca sekretarza Zarządu Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W czasie II wojny światowej Wasilewska była główną doradczynią Józefa Stalina w sprawach polskich.
Marian Witold Gombrowicz herbu Kościesza (ur. 4 sierpnia 1904 r. w Małoszycach, zm. 24 lipca 1969 r. w Vence) – polski powieściopisarz, nowelista i dramaturg. Jeden z wybitnych polskich pisarzy XX wieku. Jego twórczość cechuje głęboka analiza psychologiczna człowieka, analiza tożsamości jednostki w interakcji z innymi, problemu niedojrzałości i młodości, ról klasowych, a także poczucie absurdu, obrazoburstwo względem przyjmowanych przez społeczeństwo tradycyjnych wartości, antynacjonalizm i krytyka romantyzmu. Od 1939 Gombrowicz przebywał na emigracji: do 1963 w Argentynie, od 1964 aż do śmierci we Francji. Ważną częścią jego twórczości był prowadzony w latach 1953–1969 Dziennik, w którym autor w sposób ironiczny, cyniczny i z humorem opowiadał własne losy, podejmował dialog z różnymi nurtami filozoficznymi, z tradycją kultury polskiej i komentował bieżące wydarzenia polityczne. W latach 1966, 1968 i 1969 znajdował się wśród kandydatów do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, której to nagrody jednak nie otrzymał.
Podstawa prawna: Uchwała Miejskiej Rady Narodowej w Legnicy nr XXII/114/91 z dnia 5 lipca 1991 r.
Źródło:
1) M. S. Juniszewski, Nazwy ulic i placów Legnicy, Legnica 2000.
2) Geodeta – portal mapowy
3) Wikipedia.pl
(Iras-Legzol)

Iras (Legzol)°

Poprzednie: Kamienica nr 45 Strona Główna Następne: Budynek nr 1-13