Sukces pierwszej jednostki spalinowej wysokich prędkości (SVT - Schnellverbrennungstriebwagen) nazwanej „Latającym Hamburczykiem”, używanej od 1932 r. i powstałej z niego serii nazwanej "typ Hamburg" (Bauart Hamburg) szybko wzbudził chęć posiadania większej liczby takich pojazdów i połączeń realizowanych szybkimi jednostkami. Opracowano wówczas projekt typu „Leipzig” (SVT 137) jako trzyczęściowego zespołu trakcyjnego z 139 miejscami siedzącymi. Oprócz drugiej klasy wagonów istniała także sekcja trzeciej klasy. Jednostki o numerach 153 i 154 były wyposażone w hydrauliczny układ przeniesienia napętu z przekładniami Voith, natomiast jednostki o numerach 233 i 234 otrzymały napęd spalinowo-elektryczny.
Wszystkie 4 pojazdy zbudowano we wrocławskich zakładach Linke-Hofmann w latach 1935-1936. Pierwsze jazdy przeprowadzono w Grunewald pod Berlinem w celu pomiaru oporów powietrza przy jednostkach pomocą SVT 137 233 i 234. 17 lutego 1936 roku jeden z dwóch pociągów osiągnął prędkość 205 km/h, co było rekordem prędkości pojazdu spalinowego.
Od 15 maja 1936 roku jednostki eksploatowano w ówczesnej sieci pociągów ekspresowych dalekobieżnych (FDt) na trasie Berlin – Breslau – Beuthen. Były to jedyne pociągi FDt, które oferowały również III klasę. Zgodnie z harmonogramem pokonywały tę trasę w zaledwie 4:17 godzin, co oznacza że średnia prędkość wyniosła 109 km/h. To połączenie kolejowe znane jest także pod nazwą „Latająego Ślązaka”. 22 sierpnia 1939 roku w związku z przygotowaniami do inwazji na Polskę zawieszono sieć dalekobieżnych pociągów ekspresowych Deutsche Reichsbahn, a pociągi odstawiono.
Egzemplarz 137 153 został po 1945 roku przejęty przez koleje radziecke i oznaczony jako DP-15 . Do Ramenskoje przybył w połowie lutego 1946 roku, gdzie został przystosowany do rosyjskiego szerokiego toru. Od sierpnia 1946 roku przez kilka lat służył na szlakach zakaukaskich, aż do kasacji. 137 234 trafił do Polski, ale nie wiadomo czy kiedykolwiek otrzymał oznaczenie PKP. Od 1949 roku dwa pozostałe pociągi wznowiły ruch pociągów ekspresowych, dalekobieżnych. SVT 137 154 początkowo kursował jako pociąg FDt 54/55 Berlin – Praga , później jako pociąg FDt 143/144 Berlin – Erfurt .
W ramach wymiany 137 234 trafił z Polski na koleje NRD i został rozbudowany do czteroczłonowego składu za pomocą wagonu 137-226b ze składu „Hamburg”. Od 1957 roku obsługiwał trasę Berlin – Praga – Wiedeń jako pociąg FDt 54/55 „Vindobona”. W 1959 roku został wycofany z regularnej eksploatacji i przekształcony w pociąg rządowy. W 1970 roku nadano mu numer 183 251 i wycofano ze służby 6 grudnia 1973 roku. Po tymczasowej działalności jako klub młodzieżowy nad Morzem Bałtyckim został ostatecznie przejęty przez stowarzyszenie Eisenbahn-Kurier-Verlag. W lokomotywowni Leipzig-Süd, gdzie już remontowano wcześniej dwuczęściową jednostkę SVT 137 225 Bauart Hamburg, ta jednostka była odnawiana aż do 1993 roku.
(moose - różne źródła)
Wszystkie 4 pojazdy zbudowano we wrocławskich zakładach Linke-Hofmann w latach 1935-1936. Pierwsze jazdy przeprowadzono w Grunewald pod Berlinem w celu pomiaru oporów powietrza przy jednostkach pomocą SVT 137 233 i 234. 17 lutego 1936 roku jeden z dwóch pociągów osiągnął prędkość 205 km/h, co było rekordem prędkości pojazdu spalinowego.
Od 15 maja 1936 roku jednostki eksploatowano w ówczesnej sieci pociągów ekspresowych dalekobieżnych (FDt) na trasie Berlin – Breslau – Beuthen. Były to jedyne pociągi FDt, które oferowały również III klasę. Zgodnie z harmonogramem pokonywały tę trasę w zaledwie 4:17 godzin, co oznacza że średnia prędkość wyniosła 109 km/h. To połączenie kolejowe znane jest także pod nazwą „Latająego Ślązaka”. 22 sierpnia 1939 roku w związku z przygotowaniami do inwazji na Polskę zawieszono sieć dalekobieżnych pociągów ekspresowych Deutsche Reichsbahn, a pociągi odstawiono.
Egzemplarz 137 153 został po 1945 roku przejęty przez koleje radziecke i oznaczony jako DP-15 . Do Ramenskoje przybył w połowie lutego 1946 roku, gdzie został przystosowany do rosyjskiego szerokiego toru. Od sierpnia 1946 roku przez kilka lat służył na szlakach zakaukaskich, aż do kasacji. 137 234 trafił do Polski, ale nie wiadomo czy kiedykolwiek otrzymał oznaczenie PKP. Od 1949 roku dwa pozostałe pociągi wznowiły ruch pociągów ekspresowych, dalekobieżnych. SVT 137 154 początkowo kursował jako pociąg FDt 54/55 Berlin – Praga , później jako pociąg FDt 143/144 Berlin – Erfurt .
W ramach wymiany 137 234 trafił z Polski na koleje NRD i został rozbudowany do czteroczłonowego składu za pomocą wagonu 137-226b ze składu „Hamburg”. Od 1957 roku obsługiwał trasę Berlin – Praga – Wiedeń jako pociąg FDt 54/55 „Vindobona”. W 1959 roku został wycofany z regularnej eksploatacji i przekształcony w pociąg rządowy. W 1970 roku nadano mu numer 183 251 i wycofano ze służby 6 grudnia 1973 roku. Po tymczasowej działalności jako klub młodzieżowy nad Morzem Bałtyckim został ostatecznie przejęty przez stowarzyszenie Eisenbahn-Kurier-Verlag. W lokomotywowni Leipzig-Süd, gdzie już remontowano wcześniej dwuczęściową jednostkę SVT 137 225 Bauart Hamburg, ta jednostka była odnawiana aż do 1993 roku.
(moose - różne źródła)
/
