A propos legnickich przedwojennych pomników . Nie bardzo wiem czy legniczanie zdają sobie z tego sprawę, ale z miast dolnośląskich Legnica niewątpliwie ma najlepiej opisane przedwojenne pomniki. Jest to oczywiście zasługa wspaniałej książki Grażyny Humeńczuk i późniejszego suplementu (także jej autorstwa) zamieszczonego w Szkicach Legnickich. Co ciekawe jednak do dnia dzisiejszego odnaleźć można, ,,nowe’’, niemieckie pomniki nieznane nauce. Z pamięci wymienić mogę kilka pomników o których nie wspomina literatura przedmiotu. Jeden z nich zajmuje dla mnie szczególnie ważne miejsce. Nigdzie nie znalazłem o nim wzmianki w książkach wydanych przed 1945 rokiem. Nie znalazłem go na żadnej przedwojennej mapie. A jednak jestem praktycznie pewien, iż ów monument istniał i był niezwykle interesujący. Sprawa jest stara jak świat- bo odkryłem(?) go jakieś trzy lata temu. Mógłbym tematem tym zainteresować media legnickie. Sęk w tym, że ja generalnie bardzo alergicznie reaguję na słowo dziennikarz i jakoś nie bardzo widzę możliwości współpracy z tym zwariowanym środowiskiem. Mógłbym tematem tym zainteresować Muzeum Miedzi- ale nie mam zamiaru tego robić, po prostu nie mam takiej ochoty. Mógłbym też przykładowo zainteresować ,,Odkrywcę’’ tym zagadnieniem. Mój entuzjazm do zbadania sprawy podcina fakt lokalizacji, zresztą przypuszczam, że po monumencie nie został nawet ślad. Można by zorganizować, że tak powiem ekspedycję naukową- ale nie mam za bardzo ochoty się w to bawić. I tak mam prywatną satysfakcję, ze odkryłem nikomu nieznany pomnik legnicki – i to całkiem ładny. Generalnie myślę, że mogę z góry przewidzieć los tej ekspedycji naukowej. Wyruszamy na nieznane ziemie, zapewne stoczymy kilka krwawych potyczek z tubylcami. Następnie odkryjemy, że po pomniku nic nie zostało i wrócimy do domu. Czemu akurat napisałem komentarz ten pod pomnikiem ,,Śpiącego Lwa’’?. Otóż ,,mój’’ pomnik i ,,Śpiący lew’’ mają wiele cech wspólnych. Jedyne co mogę powiedzieć, że nie mam zamiaru oddać tego wspaniałego tematu lokalnym mediom- nie rzuca się pereł przed wieprze. To jest temat dla osób kompetentnych, dla historyków w szczególności- nie dla dziennikarzy. Jeszcze kilka, kilkanaście lat temu temat taki można by dziennikarzom legnickim powierzyć- pisali oni bowiem o historii lokalnej na generalnie dość niezłym poziomie, niektóre teksty są bardzo wartościowe i warte przeczytania. Obecnie natomiast nie można wierzyć w żadne słowo, wszystko jest tak nasączone polityką i głupotą, że aż trudno w to uwierzyć. Nastąpił intelektualny spadek lokalnego dziennikarstwa o kilka lig i to się wprost fatalnie na historii Legnicy odbija. Ktoś mógłby powiedzieć- jesteś psem ogrodnika- masz dobry temat dla prasy i nie chcesz jej go dać. A ja odpowiedziałbym- nie jestem psem ogrodnika, po prostu nie dam małpom złotego zegarka. Może kiedyś jak będę się wybitnie nudził uraczę legniczan jakąś prelekcją o nieznanym pomniku- ale na razie nigdzie mi się nie śpieszy. Sprawa czeka trzy lata, może spokojnie sobie jeszcze kilka lat poczekać.